Over Marlon “Salsipuedes” Suart

Dansen is Marlons passie. Al op 4-jarige leeftijd danste de kleine Marlon door het leven en vond hij zijn plekje bij de dansgroep ‘Sweet Sugar’. Deze dansgroep bestond voornamelijk uit dames, maar dat stoorde de jonge Marlon in het minst. Elke week werd er geoefend en gedanst. Regelmatig had de dansgroep optredens, waaronder ook televisieoptredens op zaterdag bij Tante Irma.

Het samenkomen met gelijkgezinden, het bewegen op de muziek, je vrij voelen… dansen zat Marlon in het bloed. Op een leeftijd van ongeveer vijftien jaar begon Marlon samen met een aantal vrienden een eigen dansgroep, genaamd ‘Ban Triunfa’. Vrij vertaald betekent Ban Triunfa ‘samen succesvol’.

Ban Triunfa was een groep van vijf jongens en zeven dames, die samen twee keer per week oefenden. Het ging daarbij puur om het dansen zelf, niet om het uitdiepen van één bepaalde stijl. Marlon danste in die tijd onder andere Kadans, Simadan, Merengue, Salsa, Chachacha en folklore.

De groep trad bijna ieder weekend op tijdens diverse culturele evenementen.

Ongeveer vijf jaar lang danste Marlon met veel plezier bij ‘Ban Triunfa’. Op een leeftijd van twintig jaar wilde hij echter meer dan alleen dansen, meer dan het vervullen van sociale verplichtingen en doen wat er van je verwacht werd.

De roep naar vrijheid was sterk en Marlon besloot zijn eigen ding te doen. Hij vertrok – alleen – op eenentwintigjarige leeftijd naar Nederland.

Na aankomst in Amsterdam verbleef Marlon in de zomer een aantal weken bij een vriendin. In september vertrok hij naar Tilburg om aan zijn meao-opleiding te beginnen. Marlon woonde met zeventien anderen in een studentenhuis… Voor het eerst in zijn leven moest de jonge Marlon zelf koken, zelf wassen, en zelf opruimen en poetsen.

Het leven was mooi. Tilburg werd Marlons tweede thuis. Elk weekend was er wel ergens een feestje. Zijn meao-opleiding verliep vlot, maar toch besloot Marlon na een aantal jaar een andere weg in te slaan. Hij solliciteerde bij de politie en begon zijn politieopleiding in Heerlen, welke hij succesvol afrondde.

Daarna ging alles in een stroomversnelling…

De locatie bleek top. Ze konden er het weekend erop al terecht. Facebook was er in die tijd nog niet, dus Marlon en Gerald hadden ongeveer een week de tijd om via mond-op-mondreclame mensen te werven voor hun Open dag. Ze hoopten op zo’n 16 man, ofwel 8 koppels. Het werd een Open dag met ongeveer 80 man.

Zo’n 40 personen schreven zich uiteindelijk in voor de aankomende danslessen. Marlon en Gerald besloten Salsa lessen te ontwikkelen die geschikt waren voor twee type dansers: beginners en gevorderden. Om de danslessen goed uit te werken, oefenden de twee nieuwbakken dansleraren in de avonduren: Gerald als vrouw, Marlon als man.

Het eerste seizoen, met zo’n 20 danskoppels, mocht een succes genoemd worden. Een succes dat zich steeds verder uitbreidde, want bij het derde seizoen had de dansschool ongeveer 200 deelnemers… Een mijlpaal, want hiermee was hun jonge dansschool in no time de grootste dansschool van Brabant geworden.

‘Staan jullie bij de Kamer van Koophandel ingeschreven?’
‘De Kamer van wat…?’

Tja, al doende leert men en na inschrijving bij de KVK in Tilburg was dansschool Salsipuedes een feit. Marlon ‘Salsipuedes’ Suart had vanaf dat moment een eigen bedrijf.

“Salsipuedes is een samenvoegsel van de Spaanse woorden Salsa, Si en Puedes en betekent: Salsa, jij kan het ook!”

Iedere zondag waren er danslessen. Bijna elke maand was er een feest met live band. Er waren nog geen Dj’s zoals we ze die nu kennen. Er ontstond wel een Salsipuedes showgroep, die onder de noemer ‘Cubaanse avond’ voor gezelligheid zorgde, met spelletjes domino, livemuziek en een dansshow.

Ook in de rest van Nederland nam het dansen een vogelvlucht en er ontstonden steeds meer dansscholen. Salsa was daarbij de belangrijkste dans, want Bachata was in die tijd ‘not-done’. Bachata was veel te close en ‘niet netjes’. Wel kwam er Zouk. Zouk veroverde de dansscholen, maar zoals met alles wat nieuw is, flauwde ook de Zouk hype uiteindelijk weer af.

Er waren naast de Zouk avonden, verschillende andere feestjes, zoals bij Club Fierra en Bachata Lounge, waar je in een grote zaal Salsa kon dansen en waar in een klein zaaltje Bachata gedraaid werd. Marlon wilde echter een feestje geven, zoals hij vond dat een feestje moest zijn.

Hij draaide het om. Hij ging een Bachata feest organiseren. Iedereen verklaarde hem voor gek, maar voor Marlon voelde het goed. Het concept voor ‘The Exclusive Bachata Night’ was geboren.

“Salsa dansen is om te feesten, maar Bachata is klein.
Bachata dans je vanuit het hart.”

In de jaren die volgden vormde het dansen een belangrijk onderdeel van Marlons leven. Hij stichtte een gezin en kreeg kinderen. Het werk bij de politie, vaak op afroep of met nachtdiensten, paste steeds minder goed in dat plaatje.

Hoewel politiewerk nog altijd Marlons tweede passie was, besloot hij dat het tijd was voor verandering. Dat was geen gemakkelijke beslissing. Hij hing zijn politiepet uiteindelijk aan de haak, maar Marlon deed er drie jaar over om die keuze te maken.

Marlon verdeelde zijn tijd en aandacht tussen zijn gezin, Salsipuedes en The Exclusive Bachata Night. De zaken liepen goed, nieuwe ontwikkelingen zoals Facebook en WhatsApp deden hun intrede. Mensen kwamen en gingen. De jaren vlogen voorbij.

Toen kwam corona. Inkomsten vielen weg en opeens was er heel veel tijd om na te denken. Tijd om tot zichzelf te komen en na te denken over de toekomst.

‘Wat wil ik verder nog gaan doen met mijn leven?’

Een belangrijke vraag. De roep naar vrijheid en avontuur, die Marlon zo eigen is, maakte zich opnieuw kenbaar. Marlon besefte wat hij wilde. Ondanks het feit dat de samenwerking met Gerald vandaag de dag de langstlopende samenwerking in de Salsa scene is, wilde Marlon nu een eigen toko.

“Ik heb veel mensen zien komen en gaan, maar aan alles komt een einde.
Het is tijd voor een nieuwe stap, een nieuwe fase in mijn leven.”